بررسی رادیوگرافیک خطاهای حین درمان در فیکسچرهای ایمپلنت بیماران مراجعه کننده به بخش رادیولوژی دانشکده ی دندان پزشکی اصفهان در مرحله ی پس از جراحی

مقدمه:: با وجود آگاهی دندان پزشکان از اولویت نگه داری انساج باقی مانده نسبت به جایگزینی دندان های از دست رفته، بیم آن می رود که توالی طرح درمان به درستی رعایت نشده و سبب شکست درمان و مشکلات متعاقب آن گردد. هدف از این مطالعه بررسی رادیوگرافیک خطاهای موجود در فیکسچرهای ایمپلنت در بیماران مراجعه کننده به بخش رادیولوژی دانشکده ی دندان پزشکی اصفهان بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی مقطعی- توصیفی تعداد 70 رادیوگرافی پانورامیک دیجیتال (51 بیمار با دندان و 19 بیمار بی دندان)، از مراجعه کنندگان به بخش رادیولوژی دانشکده ی دندان پزشکی اصفهان که دارای فیکسچر ایمپلنت بودند، به روش نمونه گیری آسان، انتخاب شدند. نیاز های درمانی دهان و دندان قابل مشاهده در رادیوگرافی پانورامیک که نیاز به درمان قبل از قرار دهی ایمپلنت داشتند، در هر بیمار توسط یک متخصص رادیولوژی تعیین و شیوع آن ها گزارش گردید. هم چنین محل جای گذاری ایمپلنت از نظر ارتباط با ساختار های مجاور بررسی گردید. جهت تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی استفاده شد. یافته ها: در مطالعه ی حاضر در 48% از موارد فاصله ی بین ایمپلنت ناحیه خلف ماگزیلا با سینوس ناکافی بود. هم چنین در 17% موارد فاصله ی کافی ایمپلنت با دندان مجاور و در 11% موارد فاصله ی کافی با کانال مندیبولار مشاهده نشد. در میان 51 بیمار با دندان که ایمپلنت های دندانی داشتند، شایع ترین خطا در مراحل درمان، وجود پوسیدگی دندانی با فراوانی 7/62% بود و پس از آن ضایعه ی پری اپیکال با شیوع 2/41% قرار داشت نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های این مطالعه، خطا در روند درمانی ایمپلنت، امری شایع است و نیاز به آموزش های بیشتر جهت ارایه ی خدمات با کیفیت بیشتر توصیه می گردد